Over vervelende gevoelens en hoe (niet) met ze om te gaan

Het is een vreemde paradox: Dat wat je écht accepteert, verandert.

~ Carl Rogers

Vorige week ging ik op mindfulness-retraite in Nederland.

Dan mediteer je van ’s ochtends tot ’s avonds, afwisselend zittend en wandelend, in groep onder begeleiding van een leraar. Je praat niet met elkaar. De smartphones blijven uit. Je doet niets wat voor afleiding zorgt.

(Oké, ik speelde een beetje vals, want ik las voor het slapengaan een half uurtje in mijn roman.) 😉

We waren op de terugweg naar huis.  Na 2 weken kamperen in Frankrijk.

Ik zat naast mijn vriend die reed. Keek uit het raam.

Voelde me een beetje onrustig.

Ik wilde helemaal niet terug naar huis. Ik wilde daar niet zitten, rijdend door een landschap dat steeds platter werd en minder groen.

Afgelopen paasvakantie sloot ik alweer een mooie reeks mindfulness af met een fijne groep mensen. Eén van de deelnemers vertelde dat hij dankzij mindfulness de stilte en het niets-doen meer kan waarderen. Hij wordt er niet meer zo onrustig van.

Wat fijn zeg. Daar word ik echt blij van.

Want niet goed tegen stilte kunnen, tegen niets-doen, veroordeelt je tot het constant opvullen van je tijd, constant zoeken naar afleiding.

Het einde van de kindertijd

Onze kindertijd eindigt als we gaan leven naar het beeld dat een ander van ons heeft.
~ Edith Eger

Iemand die bij mij in perfectionismecoaching is, stuurde me onlangs bovenstaande quote door.

Ik denk dat het waar is, wat Edith Eger schrijft.

Over vreemde vogels en onze neiging tot polariseren

Als ik door de straten fiets, dan valt mijn blik op de mensen die mijn pad kruisen en zonder dat ik het echt besef heb ik over elk van hen een oordeel klaar.

Over de niet te onderschatten impact van werk op je leven

In “Regrets of the dying” maakt Bronnie Ware verslag van haar onderzoek bij palliatief patiënten. Ze vroeg hen naar zaken waar ze spijt van hadden nu ze konden terugblikken op hun leven.

Hoe Corona ook kansen schept

We zijn het beu.

Het mag wel eens gedaan zijn met Corona.

Ik denk dat de meesten dit wel zullen bevestigen.

Maar Corona is er nu eenmaal, al bijna 10 maanden lang.

Valt daar ook iets positiefs uit te halen?

Laten we eens proberen.

Over bevestigingsdrang en de weg terug naar huis

Tijdens één van de sessies met mijn perfectionismecoach bespraken we wat er al was veranderd in mijn manier van denken, doen en voelen en wat niet. Wat nog niet was veranderd leek zich voornamelijk voor te doen in het contact met anderen.

Zekerheid vinden in een onzekere wereld