Het is zondag. Late namiddag. We zijn net terug van een goedgevuld en intens weekend, en ik zit op de grond in de living het nieuwe gordijntje op te meten dat ik wil naaien voor het raam naast onze voordeur.
Mijn vriend zegt verwonderd: “Amai, dat je daar nu nog aan begint!”
Ik antwoord glimlachend: “Ja, ik had mezelf afgevraagd: ‘Wat zou ik doen als ik zielsveel van mezelf hield?’ En het antwoord was: ‘Dat gordijntje maken’.”
Lees verder
“Is het wel normaal dat ik me zo voel?”
“Stel ik me niet aan?”
Ik hoor dit soort uitspraken wel vaker. Veel mensen stellen hun eigen gevoelens in vraag.
Lees verder
Mijn cliënt is de deur uit.
Zoals ik meestal doe, klap ik mijn laptop meteen open en begin aan het verslag van de sessie. Daarna check ik mijn mails.
Lees verder
Sinds we terug zijn van onze lange reis denk ik regelmatig terug aan Joël.
Joël runt een ezelboerderij in Corsica, maar hij is ook paardentandarts en hoefsmid en rijdt hiervoor het hele eiland rond. In mei deden we een week vrijwilligerswerk bij hem.
Joël is een harde werker. Dat kan je je misschien wel voorstellen. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat is hij in de weer. Bijna nooit neemt hij vakantie.
En toch was hij de rust zelve. Hij maande ons aan de dingen op ons gemak te doen.
“On a du temps.”
Dat was zo ongeveer zijn meest uitgesproken zin die week.
Lees verder
Op alles waar je mee te maken krijgt doorheen de dag, reageert het lichaam.
Het lichaam wil jou op die manier laten weten of het goed voelt in deze specifieke situatie, op deze plek, bij deze persoon, of niet.
De meeste mensen zijn het niet gewoon daarnaar te luisteren.
We zijn vooral geneigd onze acties te kiezen op basis van rationele besluiten.
Lees verder
De laatste weken van onze lange reis zijn aangebroken.
Typisch zo’n periode om nog volop te genieten, maar ook om terug te blikken en al vooruit te kijken.
Lees verder
De auto voert ons langs kronkelige wegen steeds dieper de bergen van Corsica in. Eindeloze bossen, besneeuwde toppen, achter elke bocht weer een verrassend uitzicht.
We herademen.
Hier hadden we zin in!
Na wekenlang aan de kust te hebben doorgebracht, geven de bergen toch weer een totaal ander gevoel.
Lees verder
We kwamen terug van een wandeling en ik ging zitten in één van onze kampeerstoeltjes, in de schaduw van een boom. Koel drankje erbij, en mijn boek. Na een paar bladzijden merkte ik echter dat ik niet las omdat ik wílde lezen, maar vanuit een soort van onrust.
Lees verder
Nu ik lang op reis ben, hoeft er in principe niets.
Zou je denken.
En toch ben ik, zelfs op reis, niet vrij van innerlijke verwachtingen. Merk ik.
Lees verder