Ooit (…in een ver, ver verleden…) toen ik 20 was, wilde ik alleen op reis. Ik besloot 14 dagen door Frankrijk te reizen op mijn eentje. Voor de invulling van de reis had ik geen plan. Na 2 dagen in Avignon ben ik op de TGV terug naar huis gestapt.

Ik vond het doodeng.

Breng schaamte en onzekerheid aan het licht

Welke kanten van jezelf wil je het liefst verborgen houden?

Hoe wil je liever niet dat mensen je zien?

Wat vind je minderwaardig aan jezelf?

Waar schaam je je voor?

Een droom

De laatste jaren beginnen we op vakantie steevast te dromen over meer. Langer reizen. Ons voor een tijdje losmaken van ons geregelde leven in Gent.

De voorbije jaren draaide dat gedroom ook steevast op niets uit. Eenmaal terug, nam de dagelijkse gang van zaken ons weer mee. Weg droom. Terug in de koelkast tot de zomer erna.

Dit keer liep het anders.

En waarom je toch uit je kot zou komen

De meesten onder ons blijven liefst in hun vertrouwde wereldje, bij de mensen die ze kennen.

Uitreiken naar onbekenden is namelijk altijd zonder garanties.

Zeker wij Belgen, wij spreken niet zo makkelijk vreemde mensen aan.

We zijn verlegen.

Over zelfzorg als fundament van een geëngageerd leven

Ik wist al langer dat ik last had van stress. Een cortisoltest had het zwart op wit bevestigd.

Het verschil tussen erbij passen en erbij horen

If the goal is authenticity and they don’t like me, I’m okay. If the goal is being liked and they don’t like me, I’m in trouble.
(Brené brown, The gifts of imperfection, blz 54)

Er is altijd nog de tweede berg

Ik ontmoet veel mensen in mijn praktijk die geplaagd worden door het idee zich te moeten bewijzen.

In mijn vorige blogpost citeerde ik Paul Verhaeghe, die het in die context heeft over “egobouwen”.

Hulp vragen is dan ook vaak geen evidentie. Toegeven dat je onzeker bent, dat je je kwetsbaar voelt, dat je het even niet meer weet, dat je het niet alleen kan.

Over kanaries, egobouwen en slapeloosheid

Deze zomer las ik een column van Bregje Hofstede, waarin haar boek “Slaap vatten” werd vernoemd.

Ik heb een tijdje geworsteld met slaapproblemen, en was benieuwd wat zij te vertellen had.

Ik haalde het van de bib en las het in één ruk uit.

De wondere wereld van het niet-weten

In de eerste sessie van de mindfulnesstraining deel ik iets uit om het te exploreren met al onze zintuigen.

Ik ga hier niet verklappen wat. 😉

Tijdens die oefening proberen we het “weten wat het is” aan de kant te schuiven, en ruimte te maken voor de pure verkenning.

Het is steeds opmerkelijk hoeveel nieuwe dingen er aan dit zo gekende voorwerpje worden ontdekt.

“Waarom zet je de temperatuur van de oven niet wat hoger?”

“Om het langzaam te laten garen, anders is het vanbinnen nog niet goed.”

“Nee hoor, dat is niet nodig, het lukt zo ook.” En ik draai de knop hoger.