Hoe kom je dan van droom naar daad?
Dit najaar vierde ik het eerste jubileum van het door mezelf vormgegeven coachtraject “Word kapitein op je eigen schip”. Vijf jaar geleden zag het het levenslicht en begonnen mensen aan hun opleiding tot kapitein. Zo’n 120 mensen zwaaiden ondertussen af. 🙂
Er ontstond een ideetje…
Ik heb enorm veel geleerd in die 5 jaar en wil nu mijn kennis en ervaring bundelen in een nog rijker, gelijknamig traject dat zowel online als persoonlijk bij mij te volgen zal zijn. Het is mijn droom om ooit ook een boek te schrijven.
Schoorvoetend ben ik er nu zo’n 2 maand mee bezig.
Ik word echt heel blij van dit plan. 🙂
En ik vind het doodeng.
Zo’n groot project…
Kan ik die berg beklimmen?!
Ik zie de top niet eens! Die hangt in de mist.
Ik ben goed in sprintjes, maar ben ik ook een langeafstandsloper?
Als ik een paar uur vrij heb, en ik open mijn laptop om eraan verder te werken… dan trekt er iets samen in mijn maag.
Spanning, zenuwen.
Ik ga dan mijn planning nog maar eens bekijken.
Wat prutsen aan de lay-out van een document.
Ik draai onrustig op mijn stoel.
Om de hete brij heen.
Het witte blad.
Je kent het wel. 🙂
Iets in mij wil zich gewoon bezighouden met makkelijker dingen. Dingen waarvan ik weet dat ik ze kan en waarvan ik snel resultaat zal zien.
Het fluistert: Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? Zullen we niet gewoon doen wat we altijd doen?
Iets anders in mij wil creëren. Het wil groeien. Het wil vooruit.
Het wil zichzelf uitdrukken!
Het stroomt over van vreugde, van goesting en energie.
Hoe kunnen die twee elkaar vinden?
Ik neem ze elk bij de hand.
Ik zeg dingen zoals: “We doen het stap voor stap.”
En “We nemen de tijd, het hoeft volgende week niet af.”
Ik probeer het met liefdevolle discipline. En gepaste mildheid tegenover het uitstellen.
Het is een huzarenstukje.
Een ware koorddans.
Dat krijg je als je kapitein wil zijn op je eigen schip.
Dan heb je op een bepaald moment een droom. Een idee. Een verlangen.
En dan zijn er daar een paar matrozen op je schip die dat maar niets vinden.
Ik probeer de tactiek van het empathisch leiderschap. 😉
Trek je mee aan mijn mouw af en toe?
Herinner me aan mijn project.
Schud me wakker als deze empathische kapitein in slaap gedommeld is onderin het ruim en haar matrozen aan het muiten slaan.
Heb jij ook soms een wake-up-call nodig?
Wat ligt er bij jou te verstoffen ergens op de bovenste plank net niet uit het zicht?
Laten we elkaar wakker houden. 🙂
Op een creatief, moedig en daadkrachtig 2024!
Wat prachtig en bijzonder herkenbaar, Lotte ! Dank je wel om de stemmetjes in jouw hoofd te delen, boeiend, leerzaam en ook kwetsbaar. Dank voor de reminder om duidelijkheid te krijgen waar onze saboteur optreedt ….en waar we kiezen voor angst, ipv voor vertrouwen. Zo’n lepe truken 🙂
Ik verbleef een maand in een community in Portugal, en leerde daar een mooie leuze kennen ‘ let’s send trust ahead !’
Helpt me veel.
Nogmaals dank !
Dankjewel voor het delen, Katrien!
Vooruit… altijd vooruit , Het wil vooruit of het moet vooruit iedereen en alles , vooruit is de koers . ik kijk om me heen , vooruit maar waarheen ? Wil ik vragen . Maar iedereen is al vooruit . De wereld rond … of vergis ik me ? Dat vooruit doen we al zolang maar waarom en waar stopt dat is dat wel goed voor ons Vol onbegrip veeg ik intussen alle puin samen die door het kielzog van die wervelende meute los kwam .. . veeg na veeg voel ik hoe een warme rustgevende focus, dat zorgen maken over waarheen , laat vergeten . En in heerlijke stilte , blijf ik . hier is het goed en herstel ik wat ik kan, hier begrijp ik hoe ik weer schoonmaak en daarom tevreden ben . Beste wensen en Een tevreden 202425262728 of een jaartje niet vooruit zou de wereld veel deugd doen
Absoluut mee eens Stephan. Soms is er een impuls vooruit, en dat is goed. We zijn op de wereld om iets toe te voegen en de mens heeft altijd veel voldoening gehaald uit creëren. Maar zoals de seizoenen elkaar afwisselen en er na de zomer de herfst komt, is het ook nodig om stil te vallen en helemaal niets te moeten. In die tijd herstellen we, rusten we uit, krijgen we alles op een rij. Ik wens jou een mooi niet-vooruit-jaar toe!
Ik wens de muitende matrozen de kracht in 2024 om even stil te staan, te kijken wat ze nodig hebben,hun kapitein uit te nodigen rond de tafel (of het roer), te praten en te luisteren, en , samen de beste koers te bepalen..zo geraken ze samen de wereld rond, zeker weten! Xxxx
Wat mooi verwoord :-). Zo is dat. Dankjewel!