In de schaduw van je schaduw?

Breng schaamte en onzekerheid aan het licht

Welke kanten van jezelf wil je het liefst verborgen houden?

Hoe wil je liever niet dat mensen je zien?

Wat vind je minderwaardig aan jezelf?

Waar schaam je je voor?

Dat kan gaan over een karaktertrek. Hoe bepaalde delen van je lichaam eruit zien. Gewoontes.

Allemaal hebben we van die zaken waar we niet trots op zijn.

Waarvan we hopen er nooit mee door de mand te vallen.

En als het anderen toch opvalt, dan is dat pijnlijk.

Dat is onze “schaduw”, leerde ik de afgelopen weken uit het boek “Coming alive” van Phil Stutz en Barry Michels (en zij hebben het van Carl Jung).

Onze schaduw is de verzameling van eigenschappen die we proberen te verstoten, die het daglicht niet mogen zien.

Omdat we ons er ooit heel kwetsbaar in hebben gevoeld.

Die schaduw begint zich dan ook te vormen in de loop van onze kindertijd, en dat gaat zo jaren door. Telkens als we ons voor schut gezet voelen, kwetsbaar of onzeker of beschaamd, dan wordt datgene naar de schaduw verbannen.

Want dat mag niet gezien worden. We willen ons nooit meer zo voelen.

Het kost ongelooflijk veel energie die kanten van onszelf onder de oppervlakte te houden. Het maakt ons bovendien angstig, eenzaam, onzeker en verdrietig.

We moeten een bepaalde rol spelen. Peilen wat de ander zou kunnen denken. We moeten onze fouten corrigeren.

We kunnen dus niet echt authentiek zijn, want dat zou kunnen zichtbaar maken wat onzichtbaar moet blijven.

Herkenbaar?

Ik voelde me in elk geval enorm aangesproken toen ik erover las.

Het antwoord schuilt contradictorisch genoeg in vriendschap sluiten met je schaduw. Met dat verborgene in jezelf.

Sluit even je ogen.

Denk terug aan een gebeurtenis in het verleden waarbij je je beschaamd, onzeker, schuldig of belachelijk hebt gevoeld.

Misschien werd je betrapt tijdens het stelen van iets.
Werd je berispt toen je brutaal was.
Werd je uitgelachen omwille van je uiterlijk of tijdens een presentatie.
Voelde je je op een bepaald moment heel hulpeloos en alleen.


Breng de situatie opnieuw tot leven en laat een beeld in je opkomen van hoe je er op dat moment uitziet en hoe je je voelt.

Dat beeld dat je voor je ziet, dat is je schaduw.

Heb je een beeld?

De eerste keer dat ik deze oefening deed, ontstond het beeld van een meisje van een jaar of 14 met lang sluik haar dat wat voor haar ogen hangt, haar hoofd en schouders wat gebogen. Ze schaamt zich voor wie ze is.

Vond ik best heftig!

(Ik heb nooit lang en sluik haar gehad by the way. Het beeld hoeft geen exacte weergave van jezelf te zijn. Laat maar komen wat er komt.)

Als je zou vragen aan je schaduw hoe hij of zij zich voelt, dan is het antwoord vaak “angstig”, of “verdrietig”, of soms ook “boos”. En meestal vooral “heel alleen”.

Je schaduw voelt zich in de steek gelaten.

Door jou.

Check het maar eens met het beeld dat je net voor je zag.

Vraag het maar eens: Hoe voel je je?

Heb ik goed voor jou gezorgd de voorbije jaren?

Welke antwoorden krijg je?

Onze schaduw heeft onze vriendschap nodig.

Onze erkenning.

Ons respect.

En wij hebben op ons beurt onze schaduw nodig.

Want met onze schaduw hebben we vaak ook onze spontaniteit begraven, onze intuïtie, creativiteit, het contact met onze ware behoeften en dromen.

We zijn met onze schaduw een belangrijk deel van onszelf kwijtgeraakt.

“One does not become enlightened by imagining figures of light, but by making the darkness conscious.”

Carl Jung

Dus wat je kan doen is regelmatig het beeld van je schaduw oproepen.

(Het kan doorheen de tijd hetzelfde blijven, maar ook veranderen.)

Kijk met zachte ogen naar dat verstoten deel van jezelf.

Voel de liefde groeien voor dat eenzame wezen in jou.

Vervolgens kan je vragen: Hoe voel je je vandaag?

Hoe kan ik er zijn voor jou?

Je kan vragen: Blijf je bij mij?

Doe je mee?

Je kan vragen: Wat voelt goed en wat niet?

Wijs je me de weg?

Met het opnieuw integreren van je schaduw, stopt er een innerlijk gevecht.

Met het aanvaarden van je schaduw, word je terug jezelf.

Met het luisteren naar je schaduw, vind je een gids.

Nu gewoon nog doen :-).

Start je vandaag?

Eén gedachte op “In de schaduw van je schaduw?

  1. Ines Vanhoutte

    Mooi en treffend omschreven Lotte! Altijd verrijkend en nog eens een appel om stil te staan! Niets zo waardevol als je authentieke zelf! Bedankt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.