Laatst kwam ik iemand tegen op straat die ik vorig jaar als cliënt zag in mijn praktijk. We bleven staan voor een praatje.

Met de jaarwisseling zette hij de moedige stap door de job die hij al zijn halve leven deed en waar hij veel geld mee verdiende, die hem veel zekerheid verschafte, maar hem toch ongelukkig maakte, los te laten.

Hij koos ervoor om zichzelf een hele tijd de ruimte te geven om te ontdekken wat hem dan wél trekt in het leven, wat voor hem werkelijk betekenisvol en zinvol is.

Ik vroeg hem: Hoe doe jij dat, ontdekken wat er voor jou écht toe doet?

Een aantal weken geleden keek ik naar een aflevering van “Where the wild men are”, waarin Ben Fogle op bezoek gaat bij Randi Skaug, een vrouw die in haar eentje op een klein eiland woont in het noorden van Noorwegen. Ze heeft het eilandje gekocht om er midden in de natuur te leven en ze ontvangt er ook gasten die van het buitenleven willen proeven.

Wat me zo raakte was dat ze vertelde dat ze tijdens een beklimming van de Mount Everest in 2004 een belangrijke les leerde van één van de sherpa’s.

“Wees gelukkig”, zei hij.

“Word wakker ’s morgens, rek je uit en glimlach zo breed mogelijk. Het is fijn om gelukkig te zijn. We hebben maar één leven en het duurt niet eens 100 jaar,” legde Randi uit.

“Kies voor geluk.”

Toen we vorige week vrijdag op de terugrit waren van onze vakantie in Slovenië stond plots de temperatuur van de auto in het rood. Na uren wachten op de takeldienst kwam het verdict: de auto zou pas na het weekend hersteld kunnen worden.

Afgelopen weekend herinnerde een vriendin me aan een gedicht dat ik enkele jaren geleden aan de muur in mijn slaapkamer had hangen, en dat op dit moment opnieuw zeer toepasselijk bleek.

Het is een fragment uit een gedicht van Rainer Maria Rilke:

Heb je iemand wel al eens horen zeggen “Ik zit in een gouden kooi”?

Een gouden kooi is iets wat je zekerheid biedt, voorspelbaarheid, veiligheid, en misschien ook nog andere voordelen, maar waarmee je je niet (langer) gelukkig voelt.

Je vindt het echter moeilijk om andere – meer onzekere – opties te overwegen, net omdat deze mooie blinkende kooi je die voordelen biedt.

Ik las net een interview met Marianne Power, een Engelse journaliste. Ze schreef een boek over wat je allemaal (niet) kunt leren van stapels zelfhulpboeken lezen.

Waarom lezen we een zelfhulpboek?

Of evengoed: Waarom schrijven we ons in voor een training of nemen we contact op met een coach of psychotherapeut?

Omdat we willen veranderen natuurlijk :-).

If I take care of me for you,
Will you take care of you for me?

Je zou denken dat “ieder voor zich” weinig met liefde te maken heeft.

Het is toch egoïstisch om enkel aan jezelf te denken?

Maar op een bepaalde manier is “ieder voor zich” de meest liefdevolle daad die je kan stellen.

Of ik nu mindfulnesstraining geef, mensen help hun leven in handen te nemen of begeleid in hun loopbaan, mijn hele werkwijze is gestoeld op één simpel acroniem:

STOP

Stop

Take time

Observe

Proceed

Op kousenvoeten vertelt mijn vriend me net als we in bed liggen over iets wat ik doe en wat hij niet zo fijn vindt.

Ik schrik. Dit had ik niet verwacht. Stoer kom ik in het verweer.

Maar hij gaat er niet op in. Kalm herhaalt hij zijn observaties en wat dat met hem doet.

Lees verder →

Between stimulus and response there is a space.
In that space is our power to choose our response.
In our response lies our growth and our freedom.

 Viktor Frankl

Als jij bent zoals de meeste mensen, dan voel je je waarschijnlijk soms machteloos tegenover dat wat je overkomt.

“Ik ben hier nog maar net en je hebt mijn humeur al volledig verpest. Waarom moet je toch altijd zo gestresseerd doen?!”

“Tuurlijk ben ik slechtgezind, ik ben net door een stortbui naar huis moeten fietsen!”

“Ik kan niet anders dan overuren maken, mijn baas komt telkens met nieuwe dossiers.”

Lees verder →