De wondere wereld van het niet-weten
In de eerste sessie van de mindfulnesstraining deel ik iets uit om het te exploreren met al onze zintuigen.
Ik ga hier niet verklappen wat. đ
Tijdens die oefening proberen we het âweten wat het isâ aan de kant te schuiven, en ruimte te maken voor de pure verkenning.
Het is steeds opmerkelijk hoeveel nieuwe dingen er aan dit zo gekende voorwerpje worden ontdekt.
Wat gebeurt er als je je op een directe manier verhoudt tot wat je voor je hebt, en de filter van je eigen vooringenomenheid weglaat?
Als een kind.
Wat gebeurt er als je het stil laat worden in je hoofd en met een open houding en nieuwsgierig de wereld tegemoet treedt?
Die eerste oefening wordt later in de mindfulnesstraining een veelgebruikte metafoor.
Een metafoor voor een houding in het leven, waarin je de tijd neemt om de directe ervaring met iets aan te gaan.
Om er zo de ware aard van te leren kennen.
Een metafoor voor het erkennen dat er veel meer is wat we niet weten dan wat we wel weten.
Ik weet al hoe dit smaakt.
Ik weet al wat je nu gaat zeggen.
Ik weet al dat dit feestje niet leuk wordt, want vorig jaar was het ook niet leuk.
Ik weet al waarom ik me zo voel.
Ik weet al wat jij nu nodig hebt.
Ah ja?
Is dat zo?
Wat als je nu eens wat vaker vergeet wat je weet?
En met een stille geest, nieuwsgierig, door je dag gaat. Je laat verwonderen. Je laat raken. Benieuwd naar het nieuwe.
En Ă©cht luistert. Echt voelt. Echt kijkt.
Om Ă©cht te leren kennen.
Ik zei het nog woensdag in sessie 5 van de training: Ons denkvermogen is een fantastisch werkinstrument.
Maar het is slechts een instrument, zoals een hamer helpt om spijkers in te slaan.
Wij kunnen ons denken inzetten waar het nuttig is.
De praktijk leert me echter dat het meestal omgekeerd is, en we gijzelaars zijn van onze gedachten, onze oordelen, meningen en verwachtingen.
Er zijn meer manieren om de wereld te kennen dan met het denken alleen.
Wil je minder dagelijkse sleur?
Kijk dan met nieuwe ogen.
Luister met nieuwe oren.
Wees nieuwsgierig, voel, ervaar.
Maak contact.
Neem je tijd.
Geef het snelle denken, de kant-en-klare oordelen, af en toe verlof.
En dit geldt evengoed voor de grotere themaâs in het leven.
Wil ik van werk veranderen?
Wat heeft mijn relatie nodig?
Hoe wil ik er zijn voor mijn ouders?
Vragen waar vaak niet meteen een pasklaar antwoord op is.
Hoewel we dat wel zouden willen.
Een goede vriendin van me noemde ze ooit âtrage vragenâ.
Vragen die rustig en geduldig meegenomen mogen worden doorheen de dagen.
Doorvoeld. Gedeeld misschien hier en daar. Sudderend. Rijpend.
Rainer Maria Rilke zegt het zo:
“Men moet geduld hebben met de onopgeloste zaken in ons hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben als gesloten kamers,
en als boeken die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het komt er op aan alles te leven.
Als je de vragen leeft, dan leef je misschien langzaam maar zeker
zonder het te merken op een goede dag het antwoord in.“
Vergeet wat je weet.
In het niet-weten schuilt het nieuwe.
Daar ontvouwen zich de antwoorden.
Daar bestaat de ervaring.
En ontstaat contact.
Daar gebeurt het leven.
Mooi geschreven Lotte en inderdaad ik herinner me sessie 1 nog heel goed en hoe ik ‘het’ bovendien net nĂet herkende doordat ik vol overgave gefocust was op het nieuwsgierige verkennen. En neen ik zal ook niet verklappen wat ‘het’ uiteindelijk was ;)).