Laatst kwam ik iemand tegen op straat die ik vorig jaar als cliënt zag in mijn praktijk. We bleven staan voor een praatje.

Met de jaarwisseling zette hij de moedige stap door de job die hij al zijn halve leven deed en waar hij veel geld mee verdiende, die hem veel zekerheid verschafte, maar hem toch ongelukkig maakte, los te laten.

Hij koos ervoor om zichzelf een hele tijd de ruimte te geven om te ontdekken wat hem dan wél trekt in het leven, wat voor hem werkelijk betekenisvol en zinvol is.

Ik vroeg hem: Hoe doe jij dat, ontdekken wat er voor jou écht toe doet?

En dit is zo’n beetje wat hij antwoordde:

Om dat echt in de diepte te ontdekken, zei hij, moet je alert zijn. Het is een langzaam proces dat rijpt. Door tijd te nemen en je voeten te volgen, ontdek je beetje bij beetje waar je spontaan naar neigt. Door plannen los te laten, verwachtingen te laten varen en de leegte eens niet in te vullen, leer je opnieuw je buikgevoel te volgen en alert te zijn voor wat je aantrekt en wat je spontaan te binnen schiet.

Hij doet dat door regelmatig zonder doel lange wandelingen te maken. Zijn gedachten gaan hun vrije loop, zijn ogen en al zijn zintuigen geven zichzelf de kost.

Zo besloot hij al wandelend op een dag een gebouw binnen te stappen waar mensen met een beperking wonen en werken en waar zijn blik al verschillende keren nieuwsgierig op was blijven rusten. Hij ging zijn neus achterna en werkt er nu als vrijwilliger, heeft er werk gevonden dat in niets lijkt op wat hij hiervoor deed, maar wat hem veel voldoening schenkt.

Mja, nu denk je misschien: Heel leuk voor hem, maar die luxe heb ik niet. Ik heb een druk leven en moet werken om mijn brood te verdienen.

En dat is natuurlijk ook zo, voor de meesten onder ons.

Dus trekken we ons maar weer terug in een wereld van altijd maar voort blijven doen?

Ben jij er dan niet nieuwsgierig naar om meer voeling te krijgen met wat jou echt doet leven?

Wel dan, neem de tijd, al is het een uur per week, of een halve dag per maand, om je te laten verwonderen en om zonder verwachtingen je neus achterna te gaan.

Geef ruimte aan spontaniteit.

Het is nog leuk ook :-).

Noem het “een date met jezelf”.

Een date met jezelf

Ga op je eentje naar een concert, maak een wandeling, beklim een berg (of heuvel), zwem in een meer, zoek schelpen, stap zomaar in de trein, geef je hand een penseel en laat het schilderen…

Laat het gebeuren.

Laat je verwonderen.

Stuur zelf niet te veel.

Volg je voeten en loop je neus achterna.

Kijk met een frisse blik om je heen.

Ontdek.

Stuur je me een kaartje? 🙂

Veel plezier!

PS: De persoon wiens verhaal ik hier deel heeft hier toestemming voor gegeven!