Over zelfzorg als fundament van een geëngageerd leven

Ik wist al langer dat ik last had van stress. Een cortisoltest had het zwart op wit bevestigd.

Ik had namelijk al een hele tijd matige slaapproblemen.

Een gejaagd en onrustig gevoel in mijn borstkas.

De gedachte “het is te veel” die regelmatig in me opkwam.

En soms zo’n last van “brain fog” dat ik de woorden in de Knack die voor me lag op het toilet niet binnen kon laten komen.

En toch wilde ik het niet echt geloven.

Ik? Stress?

Ik heb toch geen reden om stress te hebben?!

Ik heb niet eens kinderen! En ik werk heus niet zo hard.

Bovendien ben ik mindfulnesstrainer. Ik zou het toch wel moeten weten…

Dus ik deed hier en daar wel wat moeite. Vooral om beter te slapen.

Ik startte met voedingssupplementen en begon met hartcoherentie. En dat hielp ook echt.

Daarmee volstaat het wel, dacht ik.

Toch bleef ik zeer regelmatig het gevoel hebben: “Het is te veel”.

Iets in mij bleef aan mijn mouw trekken.

Blijkbaar deed ik niet genoeg.

De laatste tijd begint het tot me door te dringen.

Door het boek dat ik aan het lezen ben over stress en burn-out.

Door het dagelijks bijhouden van mijn HRV-waarde, een interessante indicator van veerkracht.

Door het volgen van de opleiding tot hartcoherentie-coach.

Chronische stress is ongelooflijk ongezond.

Een huisarts vertelde tijdens een lezing dat de meerderheid van de klachten van haar patiënten direct of indirect te wijten zijn aan stress.

Bovendien heeft chronische stress een groot effect op je verstandelijke vermogens en word je er emotioneler door. Angst en depressie worden makkelijker getriggerd en je hebt minder veerkracht om met uitdagingen om te gaan.

En mijn klachten logen er niet om…

Zelfzorg is de basis.

De basis van een geëngageerd leven.

Je poetst toch ook elke dag je tanden?!

Ons systeem is er simpelweg niet op voorzien om de hele dag in de weer te zijn en onder druk te staan.

En eigenlijk is het niet zo moeilijk.

Je lijf geeft het gewoon aan als het te veel wordt.

Doen één of meerdere van onderstaande klachten een belletje bij je rinkelen?

• Spanningen in je lijf
• Prikkelbaar zijn
• Niet uitgeslapen raken
• Slechter slapen
• Sneller huilen
• Sneller angstig
• Moeilijker concentreren
• Vaak overprikkeld voelen
• Brain fog
• Gemakkelijker piekeren
• Maag- of darmklachten
• Hoofdpijn
• …

Dan zijn dat de signalen van jouw innerlijke stressbarometer.

Rest je enkel nog ernaar te luisteren. 😉

Zelf sta ik er eigenlijk van te kijken.

Hoe groot mijn weerstand tegen écht luisteren naar mijn lijf toch nog steeds kan zijn.

En het niet gewoon een doekje voor het bloeden te geven.

Ik vergelijk me dan met mijn vrienden bijvoorbeeld: “Die combineren het toch ook allemaal!”

Jeetje. 🙂

Hoe vurig ook mijn pleidooi over zelfzorg in alles wat ik professioneel doe, ik ben er zelf niet perfect in… Ik weet hoe moeilijk het is.

Ik ben het “mijn-tijd” gaan noemen.

De tijd die ik spendeer aan die broodnodige en kostbare rust.

De tijd waarin mijn trein tot stilstand mag komen.

Mijn-tijd.

Mijn-tijd is belangrijker dan nog snel even stofzuigen.

Mijn-tijd is belangrijker dan ’s avonds toch mijn mails nog eens checken, want wie weet heeft iemand me nodig.

Mijn-tijd is belangrijker dan doen wat iedereen doet.

Mijn-tijd is priori-tijd.