Bevrijd van perfectionisme
Ik wil graag iets delen waar ik me verheugd over voel :-).
Zoals je misschien in mijn voorlaatste artikel las, ga ik naar een coach omdat ik last heb (en stilaan “had”) van perfectionisme.
Ik volg ook de opleiding zodat ik binnenkort zelf mensen kan afhelpen van hun perfectionisme.
Hoewel ik daar al jaren bewust mee aan de slag ben, is de benadering van Ontwikkelingsgericht Coachen van Perfectionisme interessant omdat het werkt met de wortels van onze patronen.
Mensen zeggen wel eens: “Het is sterker dan mezelf”, als ze het hebben over gedrag en gedachten die hen belemmeren maar waar ze moeilijk verandering in krijgen.
Dat is omdat er aan de basis niets verandert, daar waar het gedrag en de gedachten aangestuurd worden.
Het is als onkruid proberen te verwijderen door aan de blaadjes te trekken. Je moet de wortel meehebben natuurlijk, anders komt het steeds terug.
Als onderdeel van mijn eigen coachtraject observeer ik dagelijks in hoeverre ik nog perfectionisme bespeur in mijn denken, voelen en doen, en in hoeverre ik merk dat er dingen veranderen.
Onlangs schreef ik in mijn observaties:
“Ik heb de laatste tijd het gevoel dat mijn dagen terug ‘van mij’ zijn.”
En daar voel ik me zo verheugd over!
Zo verheugd dat ik er een blog aan wilde wijden :-).
Van wie waren mijn dagen dan als ik ze niet ervaarde als “van mij”?
Mijn dagen – vooral werkdagen – werden gegijseld door een legertje “moetens”. Het begon ’s ochtends al van zodra ik mijn ogen opende, en het zette me grote delen van de dag onder druk.
Ik ervaarde het als het hebben van een bemoeizieke, kritische en controlerende baas, die de hele tijd over mijn schouder stond mee te kijken en me aangaf aan wiens verwachtingen ik moest voldoen, wat wel en niet prioriteit was, hoe ik mijn tijd moest besteden, hoe hoog de lat moest liggen…
Een soort van innerlijke controleur die heel wat spanning met zich meebracht.
Ik voelde me niet vrij.
En dan te bedenken dat ik zelfstandige ben geworden om “mijn eigen baas te zijn” ;-).
Natuurlijk was het niet altijd zo.
Af en toe belandde ik in een creatieve en ontspannen flow. En verdween de controleur in de coulissen.
Maar heel vaak was hij er wel, dan stuurde hij me aan als een marionet.
Ik las volgend citaat in Demian, een roman geschreven door Herman Hesse:
“Ik wilde immers alleen dat trachten te leven wat uit mijn binnenste opwelde. Waarom was dat zo moeilijk?“
Dat bedoel ik met “mijn dagen zijn terug van mij”.
Het gaat over spontaniteit, niet alles op voorhand moeten bedenken, ruimte hebben voor ingevingen, vertrouwen daarop, ontspannen zijn, de dag zich laten ontvouwen zonder innerlijke druk.
Van MOETEN naar … MOGEN.
Perfectionisme zorgt ervoor dat dat heel moeilijk wordt.
Mijn werkdagen waren ingekapseld en ingenomen door de bedachte plannen van mijn innerlijke controleur. Nu zijn ze terug grotendeels van mij. Ik leef spontaan terug meer wat uit mijn binnenste opwelt.
Zoals een kind dat zo goed kan. Maar dan met het verantwoordelijkheidsgevoel van een volwassene.
Vrijheid ervaren én doelen stellen.
Ontspannen zijn én toegewijd werken.
Spontaan jezelf zijn én er zijn voor anderen.
Hèhè.
Wat een opluchting.
Het is wonderlijk om de effecten te ervaren van het zich loslaten van die strakke innerlijke teugels.
En dat is wat perfectionismecoaching doet:
Dat oude patroon van perfectionisme dat mensen aanstuurt als een marionet en zoveel lijden kan veroorzaken, wordt beetje bij beetje geherprogrammeerd.
Zodat er zich langzaamaan een nieuw patroon installeert. Een patroon met evengoed verantwoordelijkheidsgevoel en goesting om dingen te bereiken, maar met minder stress, minder moeten, meer zelfvertrouwen, meer loslaten.
Vanaf 1 november ga ik zelf aan de slag als perfectionismecoach!
Wil je ook graag meer ontspannen en vrijer leven?
Of wil je er graag nog wat meer over horen?
Laat gerust weten!