Ik ben een boek aan het lezen van Irvin Yalom, het heet “Tegen de zon in kijken – Doodsangst en hoe die te overwinnen”. Yalom is een Amerikaans psychiater en existentieel therapeut, en vooral een zeer inspirerend man. Op een bepaald punt in zijn boek haalt hij het concept “rimpelingen” aan.

Als je een steen in het water gooit, dan ontstaan er golfjes in het wateroppervlak, concentrische cirkels die uit steeds kleinere rimpelingen bestaan naarmate ze verder van de plek verwijdert raken waar de steen in het water verdween.

Die rimpelingen veroorzaken wij ook, de hele dag door, ons hele leven lang, in de levens van andere mensen. Door wat we doen of niet doen, zeggen of niet zeggen, en gewoon door er te zijn, oefenen we invloed uit op de innerlijke wereld van anderen. Daar zijn we ons vaak niet bewust van, en we zijn ons evenmin altijd bewust van de rimpelingen die onze medemensen in onszelf teweeg brengen en gebracht hebben.

Hoe hartverwarmend kan het zijn als iemand je weken, maanden of zelfs jaren later vertelt dat iets wat je deed of zei, echt van betekenis geweest is. Maar ook kleine dingen zoals even tijd nemen om naar iemand te luisteren, glimlachen, een compliment of schouderklopje geven, veroorzaken rimpelingen in de ziel van mensen. Sommige rimpelingen blijven even nazinderen, sommige een dag, maar rimpelingen kunnen ook jaren meegaan, tot een heel leven lang of zelfs over generaties heen!

Hoe waardevol is het dan om elkaar hierom te bedanken. We zouden ons veel minder eenzaam voelen als we weet hadden van de rimpelingen die we bij anderen hebben veroorzaakt.

Het eindige van ons leven, het idee dat we er op een dag niet meer zullen zijn, kan in bepaalde periodes het leven misschien een smaak van zinloosheid geven. Het besef van je eigen rimpelingen waardoor je van betekenis kan zijn voor andere mensen, kan die eindigheid in een ander perspectief plaatsen. Het leven is op die manier veel meer dan een opgevulde ruimte tussen twee leegtes. En wij zelf zijn op die manier veel meer dan geïsoleerde individuen. Op oneindig veel verschillende manieren kan je rimpelingen veroorzaken bij anderen door stukjes van jezelf te delen.

Bedankt, Irvin Yalom, deze tekst is tot stand gekomen nadat jouw rimpelingen mijn innerlijke wereld in beweging hebben gebracht. Wie weet zetten mijn woorden die rimpelingen hier en daar weer voort.