Deel 6

In de greep van rancune

Hoe je de verbinding herstelt en uit je boosheid tevoorschijn komt.

Soms kom ik in een lastige dialoog met mijn vriend terecht.

Ik vertel iets en hij reageert niet zoals ik had gewild. Ik wil bijvoorbeeld graag emotionele steun, maar hij reageert enkel rationeel op de inhoud van wat ik vertel.

Ik raak gefrustreerd. En boos.

Ik zeg: Je luistert niet!

Hij is in de war, dacht dat hij wel luisterde. Snapt niet wat er verkeerd ging.

Hij wordt boos op mij.

Hij zegt: Jij bent veel te gevoelig!

Ik loop weg. Ga boven zitten mokken.

Het is altijd hetzelfde met hem. Hij zou moeten leren luisteren. Ik kan gewoon niet bij hem terecht.

Dat soort gedachten.

Je weet wel.

Olie op het vuur van mijn wrokkige zelf.

Hoe vaak zit jij gevangen in je ideeën over hoe de ander zou moeten zijn?

Dit had ze niet moeten zeggen.

Hij zou meer … moeten.

Ze heeft me beledigd!

Hij is een nietsnut.

Het is altijd hetzelfde met hem.

Wat is er hier eigenlijk aan de hand?

Je had een wens of verwachting of een idee van hoe iemand moet zijn of doen.

En dit werd niet ingelost.

Gewoon dat.

Als ik na zo’n stomme ruzie boven zit te mokken, dan voel ik me eenzamer dan ooit tevoren.

Er is kwaadheid, verwarring, en daaronder schuilt verdriet.

Iets in mij wil graag het contact herstellen. Maar mijn trots verhindert dat.

Ik verschans me in mijn verongelukte positie.

Ik voel me onheus behandeld.

Het is zijn schuld.

Herken je dat?

Verontwaardiging is een makkelijke emotie.

Makkelijker dan hulpeloosheid voelen. Of verwarring. Onzekerheid. Of pijn.

Makkelijker dan je eigen aandeel onder ogen komen.

Waar ben je zelf misschien rigide?

Wat onhandig in je communicatie?

Eenzijdig in je opvattingen?

We bemoeien ons liever met andermans zaken dan met die van onszelf.

~ naar Katie Byron
Vier vragen die je leven veranderen

Katie Byron zou zeggen: Keer je gedachten eens om.

Als ik de moed vind om dat te doen, werpt dat plots een nieuw licht op de zaak.

Het is altijd hetzelfde met hem. –> Het is altijd hetzelfde met mij.

Hij heeft me onheus behandeld. –-> Ik heb hem onheus behandeld.

Hij zou moeten leren luisteren. –-> Ik zou moeten leren luisteren.

Mokkend op mijn kamer verruimt deze oefening elke keer opnieuw mijn perspectief.

Het wekt spontaan een glimlach in me op.

Ik ontdek dat het spiegelbeeld van mijn overtuigingen over hem minstens even waar zijn.

En dat we allebei gewoon ons best doen.

Het stemt me milder.

Het lucht me op.

Probeer het ook eens.

Als ik uitzoom begrijp ik het plots beter.

Als ik de gevoelens die er zijn benoem en ze erken.

Ze niet wegduw, maar me er ook niet in wentel.

Als ik besef hoe beperkt het verhaal achter mijn boosheid is.

Als ik voel wat diep vanbinnen mijn verlangen is.

En dat van hem.

Dan durf ik met een klein hartje op mijn passen terug te keren.

De brug te slaan.

Te vergeven.

En sorry te zeggen.

Mens te zijn.

Zit jij ook soms verstrikt in de greep van rancune?

Wil je hulp bij het vinden van vrijheid tegenover deze en misschien nog andere uitdagingen in jezelf?

Dan is dit misschien iets voor jou:

Diepgaand coachtraject

WORD KAPITEIN OP JE EIGEN SCHIP

Vraag gerust een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.