Over vervelende gevoelens en hoe (niet) met ze om te gaan

Het is een vreemde paradox: Dat wat je écht accepteert, verandert.

~ Carl Rogers

Als jij bent zoals de meeste mensen, dan vind je bepaalde gevoelens niet leuk.

Gevoelens van somberheid of leegte bijvoorbeeld. Onrust misschien, angstige gevoelens. Of verdriet. Kwaadheid. Schuldgevoelens, of schaamte. Spanning.

Ik kan nog wel even doorgaan.

En als jij bent zoals de meeste mensen, dan probeer je deze gevoelens niet te voelen.

Je probeert ze weg te drukken of op te lossen.

Ze zetten je aan het piekeren misschien, of doen je vluchten in roken, drinken, Netflix of porno. Ze houden je uit je slaap. Je wordt kregelig. Misschien loop je wel naar een psycholoog in de hoop dat die het op kan lossen. 😉

Dus als je jezelf hierin herkent, wees gerust, je bent normaal.

Ik spreek uit ervaring.

Laatst nog, toen een cliënt haar afspraak last minute afzegde en ik voorstelde dat ze toch de helft van de kostprijs zou betalen. Ze klonk alsof ze dat onterecht vond. Ze accepteerde het voorstel met een stem waar afkeuring en misnoegdheid in door leek te klinken.

Achteraf voelde ik me onzeker en veroordeeld. Ik begon in mijn hoofd een pittige discussie met haar om mijn gelijk te beargumenteren. Ik piekerde erover dat ze misschien zou afhaken.

Voelde ik me beter door die innerlijke discussie en het gepieker? Natuurlijk niet.

De spanning werd alleen groter. Er kwam een laag kwaadheid overheen die probeerde te verhullen dat ik me gewoonweg kwetsbaar en onzeker voelde.

En dat werkt niet.

Ik zou dit artikel niet schrijven, als er geen fantastisch alternatief was natuurlijk. 🙂

Een alternatief om op zo’n manier met je gevoelens om te gaan, dat het je wél helpt.

Jaren geleden heb ik dat ontdekt.

Tenminste, ik ontdekte het niet zelf. Ik ontdekte dat iemand anders had ontdekt dat er een alternatief bestond. 😉

En dat alternatief bleek een schot in de roos.

Ik leer het mijn cliënten die het traject “Word kapitein op je eigen schip” bij me volgen.

Ik hoop dat ik je nieuwsgierig heb gemaakt. 😉

Hier komt het.

Heb je kleine kinderen? Of heb je ze ooit gehad? Of heb je ze weleens geobserveerd?

Dan weet je dat ze soms sterke emoties hebben. Grote angst, driftbuien, krokodillentranen.

Helpt het dan om boos te worden op je kind?

Om te zeggen dat het geen reden heeft om te trunten?

Helpt het om het je rug toe te keren en het alleen te laten?

Wordt dit boze, verdrietige of bange kind daar rustiger van?

Nee. Het raakt nog meer over zijn toeren. Of misschien wordt het ogenschijnlijk wel rustiger, maar slikt het zijn gevoelens in en denkt dat er iets mis is met hem.

Wat heeft dit kind eigenlijk nodig?

Een liefdevolle ouder.

Iemand die stevig op zijn benen staat en erkent dat het zich zo voelt. Iemand die bij hem blijft. Iemand die er gewoon is, de leiding neemt, maar niet oordeelt.

Dan voelt het zich veilig en gezien. De emotie ebt weg. De bui is over.

Daar heb je het alternatief.

It’s simple, but not easy. (Getuige de vele verhalen die ik van mijn vriendinnen hoor.)

Voor je jezelf begint te bekritiseren over de kwaliteit van je ouderschap: 😉

Welk soort ouder ben jij eigenlijk voor jezelf?

Hoe behandel jij jouw eigen moeilijke gevoelens?

Als je wil ontdekken hoe je meer grip krijgt op je gevoelens, dan moet je contradictorisch genoeg net ophouden ze te willen controleren. 🙂

Je moet ophouden ze te negeren of er boos op te zijn. Je moet ze ook niet voeden.

Je moet 180 graden draaien.

Probeer het maar uit. Het werkt.

Begin gerust met een alledaags huis-tuin-en-keuken-gevoel. Een beetje ergernis. Wat stress. Teleurstelling. Onzekerheid.

Hoe word je nu die liefdevolle ouder voor datgene in jezelf dat het moeilijk heeft?

Ga zitten op een rustige plek.

Zet je beide voeten op de grond. Of zit in kleermakerszit.

Sluit je ogen.

Adem een paar keer bewust in en uit.

Ga dan eens met je aandacht naar binnen in je lijf.

En in het bijzonder in de regio van je keel, borst en buik.

Waar voel je de emotie?

Waar voel je ze fysiek?

Misschien knijpt er iets samen in je keel.

Voel je een druk op je borst.

Is er spanning in je maag.

Of voelt het nog heel anders.

Neem er even je tijd voor, om te ontdekken waar het zich ophoudt.

Dan heb je je verdrietige, boze, gespannen, angstige… kindje gevonden. 🙂

Zeg er maar even hallo tegen.

Hallo, daar ben je, ik zie dat je er bent.

Ik merk dat jij je … voelt.

Zeg er maar even tegen dat het oké is. Dat het zich zo mag voelen.

Stel je voor dat je een stoeltje neemt om er rustig bij te gaan zitten.

Je hebt zeeën van tijd. Je hoeft niets te verwachten.

Telkens als je merkt dat er gedachten komen, dan laat je ze vriendelijk weer los.

Keer terug naar het gevoel in je lijf.

Blijf daar rustig bij zitten.

Houd het gezelschap.

Adem in en uit.

Laat het zijn.

Let op wat er dan gebeurt na een tijdje.

Als het daarbinnen voelt dat het er mag zijn.

Begin met liefdevol ouderschap voor jezelf.

It’s simple, but not easy.

Laat maar weten als je hulp nodig hebt.